Ik ga er niet om heen draaien. De wereld is onrechtvaardig. Sommige babies beginnen in een gouden ledikant, anderen in een kartonnen doos. Sommige pubers zijn populair omdat ze goed tegen een bal kunnen schoppen, anderen worstelen met gevoelens van minderwaardigheid omdat ze op iemand van de eigen sekse vallen. Sommige ontpoppen zich als een vlinder, anderen blijven een lelijk rupsje. Kwestie van genen helaas. We hebben allemaal onze moeilijkheden, maar sommige meer dan anderen.

Wie je ook bent, je hebt de keuze: accepteer het en maak er het beste van, of vecht ertegen en voel jezelf een slachtoffer. Makkelijker gezegd dan gedaan, ik weet het.

Ik ben lelijk!
Als je iets aan jezelf niet zo mooi vindt, is het heel logisch om te denken dat een afwijzing of liefdesgebied daarmee direct in verband staat. Na een reeks afwijzingen zoek je naar voor de hand liggende oorzaken. Uiteraard denk je al snel aan kenmerken die je van jezelf niet fraai vindt. 'Zijn mijn oren te groot? Ben ik dan te dik? Te klein? Lang? Is het mijn handicap? Rare moedervlek?' Zeker als iemand er een opmerking over heeft gemaakt kan het veel pijn doen. Het is nota bene iets waar je niet veel aan kunt doen.

Herken je het? Denk niet dat je hierin uniek bent. Er zijn mensen die op de cover van een glossy blad niet zouden misstaan, maar amper in de spiegel durven kijken. Echt waar, juist mooie mensen leunen erg op hun verschijning en kunnen zich verloren voelen als ze iets van hun schoonheid verliezen, of ontdekken dat iets niet perfect is of minder perfect wordt. Grappig is ook dat veel (onzekere) mensen van zichzelf eisen dat ze een toonbeeld van perfectie zijn, maar ze dat van hun partner niet verwachten. Waarom kunnen ze niet wat aardiger voor zichzelf zijn? Dat zou ze een stuk gelukkiger (en waarschijnlijk ook aantrekkelijker) maken...
 
De uitdaging van 'lelijk' zijn
Natuurlijk, een mooie buitenkant helpt aantrekkelijk gevonden te worden. En als je uiterlijk afwijkt staat je een extra uitdaging te wachten; opeens wordt je persoonlijkheid heel erg belangrijk. Dat is lullig, maar wel zo eerlijk. Je kunt je niet verschuilen achter een facade. Klinkt als een lullige troost, maar het geeft je de mogelijkheid om een leuk en oprecht mens te worden.

Er zijn precies hierom genoeg – volgens de standaard - lelijke mensen die razend aantrekkelijk worden gevonden. Niet alleen karakteristieke en beroemde mannen (zoals Jack Nicholson bijvoorbeeld), veel mensen die niet gebukt gaan onder zelfveroordeling en geaccepteerd hebben wie en wat ze zijn. Een gelukkig getrouwde ‘lelijke’ vriendin van mij komt in haar werk veel mensen tegen en zowel mannen als vrouwen worden om de haverklap verliefd op haar. Waarom? Ze is bevrijd van het schoonheidsjuk en het is altijd een feest om bij haar in de buurt te zijn. Daar wordt iemand blijkbaar aantrekkelijk van.

Je weet niet waar iemand op valt!
We hebben allemaal wel een archetype in ons hoofd van de perfecte man en de perfecte vrouw. Een beeld dat rechtsreeks uit de tv-series en reclames ons hoofd is binnengedrongen. Hoe vaak denken mensen bij iemand die ze aantrekkelijk vinden wel niet: ‘Hij of zij zou toch nooit op mij vallen.’ Ik heb dat vaak gedacht. Ik stelde me dan voor dat de desbetreffende vrouwpersoon uiteindelijk zou vallen op een filmster-achtig type waar ik toch niet tegen zou concurreren. Vaak was ik verbaasd als ik haar daarna met een man aan haar zijde zag: dat was bijna zonder uitzondering een normaal menneke die niet voldeed aan mijn projecties. Soms verbaasde het me dat ik het zelfs een sulletje vond. De echte sul was ikzelf natuurlijk. Ik kende haar helemaal niet en had op zijn minst ‘hallo’ tegen haar kunnen zeggen. Wie weet wat er dan was gebeurd...
 
De moraal: je weet echt niet waar iemand uiterlijk op valt of kan vallen. Laat je vooroordelen thuis. Een grote blonde Hollandse vriendin van ons valt bijvoorbeeld heel specifiek op kleine tengere negers. Een andere valt uiterlijk juist op kalende knuffelberen. Een (lange dunne) mannelijke kennis van ons heeft altijd kogelronde vriendinnen. Hij zoekt ze niet bewust op, zegt hij, maar blijkbaar is dat toch 'zijn type'. De meeste mensen zijn flexibeler in wie ze aantrekkelijk kunnen vinden. Hoe vaak hoor je niet: ‘Hij of zij was in eerste instantie helemaal niet mijn type, maar toch ben ik stapelgek op hem of haar.’
 
'Wat een gezwam,' denk je? "Mooie mensen hebben het gewoon veel gemakkelijker, klaar. Ik ben een lelijk eendje en mensen willen mij niet.’

Tja, als je dat denkt, wie ben ik om je tegen te spreken. Ik kan je wel aanraden eens de volgende oefening serieus te doen. Dat is voor als je weer eens de deur uitgaat. Ik geef nu al toe: het is erg gekunsteld, maar toch kan het een wereld van verschil maken...
 
Avond 1
Leg voordat je de deur uitgaat en tijdens het uitgaan de nadruk op alles wat je lelijk en niet leuk vind aan jezelf. Roep het op en probeer te bedenken dat iedereen het aan je ziet en jou daarop beoordeelt! Hoe was je avond? Ik denk dat ik het al weet.
 
Avond 2 (en 3 en 4 en 5 enzovoorts)
De keer daarop ga je het anders doen...
Nadat je jezelf verwend hebt met een lekkere maaltijd, een lekker drankje - niet noodzakelijk alcoholisch - een goede douche, doe je je favoriete kleren aan onder het genot van een opbeurend muziekje en beeld je je in dat er vanavond een mysterieuze gloed over je heen hangt waardoor mensen zich tot je aangetrokken gaan voelen. Je weet niet waarom, maar je weet dat het zo is. Mensen willen graag bij je zijn omdat je een prettig mens bent, jezelf en anderen accepteert zoals ze zijn en dat voelen mensen. Omdat je zelf accepteert, haal je rustig en vrij adem en stroomt het bloed goed door je hele lichaam. je bent wie je bent. Ook al heb je misschien een aparte neus, heb je wat kilo’s teveel, of dun haar, het gevoel dat jezelf accepteert kan niemand van je afnemen: je straalt warmte uit en dat krijg je terug...
 
En hoe was het vanavond? Vast een stuk gezelliger!

Hopelijk ben je erachter gekomen dat een innerlijke houding en een goede stemming veel bepalender is voor leuk contact dan een ‘afwijkend’ lichaam(sdeel).